10 Kasım 2008 Pazartesi

veledul ve sivarna

denniz kendi varlığına inanmaya başladığından beri balıklar yüzemez olmuştu.bu uzayda yüzmek değil uçmak vardı.bilinç kazandı denniz ve kendisine o kadar yüksekten bakıyordu ki bir an kayboldu.VELEDUL geldi sonra.o gelince deniz veledul ben kendisi oldu.kendi kendiyle konuştu gecelerce bildiğimiz konuşmalardan da değil,ağız oynamaz.gündüzler yoktu zaten bu alemde.sonra öyle bir an geldi ki karalar aktı denize.lavların içinden volkan fışkırdı.hava bir SİVARNA nın kalbinde yandı.o böyle besleniyordu ne yapsın sizler gibi de nefes aldığını gören olmadı.öyle bir ses duyuldu ki sonra dayanılmaz,sivarna veledulla buluştu ben yokoldu.mutlak ölüm buydu

bir ölümsüzün güncesi

Hüseyin MAVİCE

Hiç yorum yok: