10 Kasım 2008 Pazartesi

layinkat ve tertomor

uzamsal düşler evreninin galibi nice yakarışlar biriktirmişti kollarında,dökülüverdi sonrası zamanın ağzından.bir dedim iki demeye kalmadıki yine o ses,dayanamadım.düştüm yere bir boşluk açıldı,tüm boşluklar doldu bedenimde.çalkalanıyorduk hep birlikte.ne yeryüzü kaldı ne gökyüzü çevremde.bir gemi yaptık sonra ama hep beraber.içi ve dışı olmayan bir uzayda uçuyorduk.her canlıdan bir çift aldı o yanına ve ben attım her birini yukarıya.LAYİNKAT diye sesleniyorken TERTOMOR un çığlıklarını göreyorduk.sesin titreştireceği hava yoktu duymak yokolmuştu yine ve ilk değildi bu bir kere.tertomor uysallaştı,bilirdimki onun vahşiliği uysallığındaydı.korkmak yoktu içimizde ama dışımızda başka bir his.en sonunda layinkata bu güçler aleminde bir çıkış kapısı aralandı ve tertomor onu nice kalabalıklar içinde uğursuzluğa uğurladı.sonlu başlangıç buydu


bir ölümsüzün güncesi

Hüseyin MAVİCE

Hiç yorum yok: