veledul ve sivarna-2

SİVARNA gecelerce yeryüzüne baktı nasıl olsa gökyüzündeydi tüm varlığı.bir ah etti ve alem çalkalandı,deprem dediğimiz buydu üstelik.sonrası kan aktı gözlerinden ve gözleri ellerinde,elleri hiç olmadı ki bu da benim yanlış betimlemem.ne yapayım sivarna nasıl anlatayım seni bu insanoğlu ancak hayalini kurabildiğini görmeye programlı sen hep ordasın ama seni hiç görmedikleri için hiç göremeyorlar.oysa hep ordasın kendini bildiğinden beri.VELEDUL bir yokluğa karışıyordu,su çekildi çeperlerinden,kağnısından akan aktı ve solunan zaman bir boşlukta mayalandı.sivarna ve veledul buluştu, mutlak ölüm buydu


bir ölümsüzün güncesi

Hüseyin MAVİCE